Skjaldrini hava, sum tey gomlu kvæðini, sín uppruna í miðøldini, og hava tey ofta okkurt samband við tekstir úr hinum Norðanlondunum. Um øll skjaldrini er at siga, at tey hava verið sungin ella søgd fyri børnum, ikki bara tá ið tey fóru at leggja seg, men eisini aðrar tíðir á degnum. Til kvøldsetur hittust fólk og søgdu søgur og sagnir og lærdu kvæði, vísur og skjaldur, samtíðis sum tey arbeiddu ella fingust við ymiskt ítriv. At skjaldra merkir at skrøgga, møsna ella fáast við okkurt. Á sama hátt sum kvæðini, ið hava livað á mannamunni, høvdu skjaldur, rím og remsur avgerandi týdning fyri, at tað føroyska málið fótaði sær í kappingini við danskt. Úr: Skjaldur, rímur og ramsur, Marianne Clausen Stiðin, 2012